ภาพยนตร์ถ่ายทอดเรื่องราวความเชื่อพื้นถิ่นวิถีชีวิตของอาชีพสัปเหร่อ และพิธีกรรมเกี่ยวกับคนตายที่สัมพันธ์กับคติธรรมเรื่องของ ‘การปล่อยวาง’ ควบคู่กับการสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของชุมชน ที่สะท้อนให้เห็นถึงความหมายแฝงผ่านพิธีกรรมที่กระทำขึ้นเพื่อเป็นการเยียวยาบาดแผลในจิตใจของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ในการย้อนมองชีวิตโดยเอาความตายเป็นครู คนที่ยังมีชีวิตอยู่เปรียบเสมือนนักเรียน เพราะการเข้าใจชีวิต เป็นเรื่องธรรมดา ทุกคนต้องยอมรับความจริง และกฎของธรรมชาติ